Verska prava pravoslavnih hrišćana, imovinska prava Srpske pravoslavne crkve i Eparhije raško-prizrenske i istorijske činjenice našli su se još jednom ugroženi od strane politike albanskih vlasti na Kosovu i Metohiji. Obnovu pravoslavne crkve u blizini Kosovske Mitrovice, u selu Gornje Vinarce, severno od Ibra, koja je prema sačuvanim izvorima najranije postojala u 15. veku, a koju su albanski ekstremisti oštetili sedamdesetih godina 20. stoleća i devastirali i uništili 1999. godine, privremene vlasti u Prištini nameravaju da iskoriste u procesu negiranja srpskog postojanja na tom prostoru služeći se revizijom istorije na najgori mogući način – kaže se u saopštenju Srpskog istorijskog društva – Podružnice za Kosovo i Metohiju, u vezi uzurpacije imovine Srpske pravoslavne crkve na Kosovu i Metohiji..
Obnova hrama Srpske pravoslavne crkve, uništene od strane Albanaca mogla bi se tumačiti kao izraz dobre volje, težnje ka normalizaciji odnosa i doprinos procesu pomirenja, međutim, njeno preobraćenje u katolički hram predstavlja poruku o daljoj nemogućnosti opstanka pravoslavnih Srba na severu Kosova i Metohije i uzurpaciju imovine. Činjenica da katoličkih vernika u selu i njegovoj okolini nema, dokazuje da je motiv preobraćenja između ostalog i produbljivanje verskih sukoba i uključivanje katoličke zajednice, čiji su hramovi, kada se nije radilo o katoličkim vernicima nealbanskog porekla, takođe stradali od napada albanskih ekstremista na Kosovu i Metohiji. Očigledno, polazeći od neutameljene teze u istorijskim izvorima, da je albanski živalj na Kosmetu u dubokoj prošlosti, pre turskog osvajanja, ispovedao katolicizam, privremene prištinske vlasti na ovaj način žele da potkrepe nedokazivu tezu o kontinuiranom albanskom većinskom prisustvu na ovim prostorima. U okolini Kosovske Mitrovice u srednjem veku jeste bilo katoličkih hramova, oko rudnika u kojima su se nalazile kolonije rudara Sasa i trgovaca Dubrovčana i Kotorana, kao i u dubravačkim kolonijama, na primer Latinska ili Saška crkva u selu Stari Trg, koja je proučena i od 1958. zaštićena kao spomenik kulture. Saška crkva nije bila predmet obnove, jer je jasno da se radi o verskom objektu kolonije stranaca, što jasno pokazuje da cilj nije očuvanje istorijskih i spomenika kulture i zaštita hrišćanskog duhovnog nasleđa, već revizionizam i politika provociranja pravoslavnih Srba.
Podružnica Srpskog istorijskog društva za Kosovo i Metohiju stoga osuđuje novi revazionistički pokušaj privremenih vlasti u Prištini, pokušaj uzurpacije imovine Srpske pravoslavne crkve na Kosovu i Metohiji i vređanje verskih osećanja pravoslavnih, posredno i katolika, kao i produbljivanje i buđenje verske netrpeljivosti.
